เรียกได้ว่าเป็นอดีตนักแสดง นักร้องเสียงดีในยุค 90 ที่มีเพลงฮิตติดหูมากมายเลยทีเดียว สำหรับ เอิน กัลยกร นาคสมภพ วัย 37 ปี ก่อนหน้านี้เธอป่วยเป็นโรคซึมเศร้าซึ่งเข้ารับการรักษาตัวอยู่นานจนทำให้มีน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้น อาการตอนนี้ก็ดูเหมือนจะเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
ล่าสุดในช่วงวันสำคัญ สาวเอิน ก็ได้ออกมาแชร์โพสต์เมื่อ 3 ปีที่แล้วช่วงเทศกาลวันแม่ ระบุว่า ” หลายปีผ่านไป ตอนนี้ดีขึ้นมาก ก็ยังคันๆ แหละ แต่แค่คันๆ ไม่เจ็บปวดแล้ว ขอบคุณตัวเอง 💕
แต่ก็อยากบอกคนที่กำลังเผชิญความเจ็บปวดในวันที่สังคมเรียกร้องให้แสดงออกถึงความรักตามมายาคจิอันอบอุานสวยงาม… ว่า… You are not alone. คุณไม่ได้อยู่คนเดียว ว่ามันไม่ผิดที่คุณจะรู้สึกแปลกแยก ว่ามันไม่ผิดที่คุณจะไม่รักคนที่คนบอกว่าคุณควรรัก ว่าแม้วันนี้มันอาจยากเย็น แต่มันมีวันที่คุณจะไม่ทรมานที่จะนึกถึงมันอีก อาจจะแค่คันๆ แต่ไม่ถึงกับเจ็บปวด… มันเกิดขึ้นได้จริงๆ
I’m a living proof that one day it can pass. ” ,” เราไม่สามารถเขียนอะไรซึ้งๆ ในวันแม่มาน่าจะเกือบ 20 ปีได้แล้วมั้ง แต่ทั้งหน้าฟีด และโฆษณา และห้าง และร้านมากมาย ต่างรุมเร้าให้เราซาบซึ้งกับคำว่ารักที่… ในประสบการณ์ของเรา… มันแสนเจ็บปวดเหลือเกิน
เดี๋ยวนี้ยังดีนะ เรายังทนได้ สมัยใหม่ๆ เราเห็นโฆษณาต่างๆ ไม่ได้เลย นั่งโหมร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดแบบหยุดไม่ได้ อยากนะ อยากมีประสบการณ์ดีๆ ความรักที่อบอุ่นเย็นใจแบบที่คนอื่นมี และโคตรยินดีเวลาเห็นใครมีแบบนั้น
“ทำไมเรื่องนี้ถึงเกิดกับxู” “ทำไมต้องเป็นxู” สารพันคำถามที่กระหน่ำให้ตัวเองเจ็บลึกขึ้นไปอีก สุดท้ายก็จบที่การโทษตัวเอง “คงเป็นที่กูนี่แหละที่ไม่ดีพอ” เมื่อถูกสั่งสอนมาว่าไม่ให้โทษพ่อแม่ เราก็ต้องโทษตัวเองนั้นแหละถูกแล้ว สังคมเหลือที่ยืนให้คนเป็นลูกน้อยเหลือเกิน
นึกถึงหลานสาวที่ไม่ได้คุยกันแล้ว หลานที่โดนแม่ทิ้งตั้งแต่แบเบาะ ที่ร้องไห้ทุกเทศกาลวันแม่… เพราะตัวเองไม่มีแม่ หลานคนนั้นที่เติบโตแบบขาดๆ ขวนขวายหาความรักผิดที่ผิดทาง หันกลับมามองตัวเอง เราซาบซึ้งบุญคุณที่พ่อแม่ส่งให้เราเรียนดีๆ ที่สอนให้เรามีความรับผิดชอบต่อสังคม ที่พาเราไปท่องเที่ยวจนเห็นอะไรมากมาย
แต่เราก็ยังไม่สามารถซาบซึ้งกับความรักได้อยู่ดี เพราะทุกครั้งที่กำลังจะนึกถึงความทรงจำดีๆ มันก็จะถูกซ้อนทับด้วยความเจ็บปวด จากภาพความทรงจำที่ทำให้เราเกือบตายทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อสังคมให้ที่ยืนกับลูกอย่างเราน้อยเหลือเกิน แล้วความเป็นลูกที่ดีตลอดมานั้นนับมั้ย
การเป็นเด็กที่อยู่ในร่องรอย ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นยา ไม่มีเรื่องผู้ชาย… นับมั้ย การทำมาหากินแล้วให้เงินแม่ทั้งหมด จนแม่ปลดหนี้จากธุรกิจก้อนสุดท้ายได้… นับมั้ย ไม่หรอก… ไม่นับ เพราะเมื่อไหร่ที่แค่เราจะเผยอปาก เล่าเรื่องราวที่คนเป็นลูกอย่างเราต้องเผชิญ สังคมก็พร้อมตราหน้าด้วยคำว่า “อกตัญญู”
เอาเถอะ จะว่าอย่างไรก็สุดแล้วแต่เถิด เราไม่มีอำนาจไปบังคับใครได้อยู่แล้ว มันก็เป็นแค่การพร่ำเพ้อของคนที่แอบนอยด์ทุกวันแม่มาตลอดเกือบ 20 ปี ที่ต้องการจะบอกคนที่ต้องเจ็บปวดในวันนี้เช่นเดียวกันว่า… You’re not alone and I understand. ขอโทษที่อาจทำให้ใครต้องเสียอารมณ์ในวันรักแม่อย่างนี้นะคะ ขอโทษจากใจ… ”
ขอบคุณข้อมูล : Kalyakorn Earn Naksompop
