ดอกอ้อ ทุ่งทอง ชีวิตวัยเด็กสุดลำบาก หาบน้ำแลกเงิน 50 บาท

บอกเลยว่าเป็นนักร้องลูกทุ่งสาวสวยที่ยังคงใช้ชีวิตติดดินเรียบง่ายถึงแม้ว่าเธอจะโด่งดังมีชื่อเสียงแล้วก็ตาม สำหรับสาว ดอกอ้อ ทุ่งทอง หรือ บุปผา บุญมี ที่วันนี้เราจะพาทุกคนมาย้อนชีวิตวัยเด็กของเธอ พร้อมกับชีวิตปัจจุบันของดอกอ้อ โดยเมื่อราว 20 ปีก่อน

เธอคือเด็ก หญิงบุปผา บุญมี วัย 8 ขวบ ที่ถือกำเนิด ณ ในหมู่บ้านเล็กๆ ต.โนนค้อ อ.บุญฑริก จังหวัดอุบลราชธานี แม้จะอยู่ในช่วงวัยเด็กที่กำลังเจริญเติบโตและต้องการการพักผ่อน

แต่ด้วยความที่ถือกำเนินในครอบครัวที่ยากจน จึงต้องทำงานหาบเหงื่อต่างน้ำราวกับผู้ใหญ่ เริ่มที่กิจวัตรประจำวันงานบ้าน

ไม่ว่าจะเป็นการหุงหาอาหาร ปัดกวาด เช็ดถูบ้าน ดอกอ้อลงมือทำโดยไม่เคยบ่น และยังต้องเดินทางรับจ้างหาบน้ำจากลำห้วยราว 10 กิโลเมตร

เพื่อแลกกับเงินเพียงวันละไม่เกิน 50 บาท เสร็จจากหาบน้ำก็ต้องเก็บผัก ดอกเห็ด และหอยตามท้องไร่ท้องนามาขาย

หรือถ้าสบโอกาสเจอขวดน้ำปลาที่ใช้หมดถูกโยนทิ้งเธอก็จะเก็บมาขาย สารพัดที่จะทำเพื่อให้ได้เงินมาจุนเจือครอบครัว

ด้วยจิตสำนึกอยู่เสมอว่าตัวเองเป็นพี่คนโตถือว่าเป็นเสาหลักรองจากพ่อแม่ ที่ต้องดูแลน้องสาวและน้องชายอีก 4 คน

จนกระทั่งชีวิตพลิกผันเมื่ออยู่มาวันหนึ่ง ดอกอ้อไปขายเสื่อผ้าแล้วลูกค้าของเธอชักชวนให้ไปขายประกันชีวิตด้วยกัน อย่างไม่มีอะไรจะสูญเสีย

เพราะงานนี้แทบไม่ต้องลงทุนอะไร ทั้งค่าสมัครและค่าที่พักคนชักชวนออกให้หมดหลังขายประกันได้ระยะหนึ่งราย

ได้ก็เริ่มงอกเงยขึ้นพอที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้นมาบ้างแต่ด้วยใจรักในอาชีพร้องรำจึงยังไม่ทิ้งงานเดินสายไปกับคณะหมอ

และบางครั้งนึกสนุกก็ไปประกวดร้องเพลงตามเวทีต่างๆ จึงได้เจอกับนักแต่งเพลงมือทอง “ครูสลา คุณวุฒิ” ที่เป็นคณะกรรมการตัดสินการประกวด

ครูสลาทาบทามให้ดอกอ้อไปเทสต์เสียงที่แกรมมี่โกลด์ แต่ด้วยความประหม่าในครั้งนั้นเสียงร้องจึงไม่ได้มาตรฐานที่ทีมงานต้องการ

และต้องกลับมาซ้อมร้องเพื่อรอโอกาสไปเทสต์เสียงใหม่อีกครั้ง ระหว่างที่รอการเทสต์เสียงใหม่

ดอกอ้อได้พบกับนักจัดรายการวิทยุที่จังหวัดอุบลฯ ที่ชื่อ อนุชิต และนักแต่งเพลง อาจารย์สุดโก้ เจียระไน

ซึ่งทั้งสองท่านให้การชี้แนะเรื่องการร้องเพลงจนมีวิธีการร้องที่ดีขึ้น ท่านทั้งสองยังทำเดโมตัวอย่างเสียงร้อง

ไปนำเสนอกับแกรมมี่ โกลด์ อีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เลยได้ทำอัลบั้มสมใจในชุด อกหักวันแห่เทียน และผลงาน เบอร์โทรเจ้าชู้

ขอบคุณข้อมูล:dokaortoongtong