ซื่อสัตย์ผู้โดดเดี่ยว “ซื่อสัตย์ ” ถูก หนุ่มน้อยนามว่า ” ฉลาด ” ทิ้งลงทะเล ซื่อสัตย์พยายามว่ายน้ำจนมาถึงเกาะแห่งหนึ่งเมื่อขึ้นฝั่งได้ ซื่อสัตย์ก็นอนพักอยู่บนหาดทราย มันพยายามคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือของใครผ่านมาทางนี้บ้างอยู่
ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียงเพลงแว่วมาแต่ไกลมันรีบลุกขึ้นและมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่า “ความสุข ” ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกความสุข
” ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม ? ”
เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า
“ไม่ได้ หากผมพาคุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุข คุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ที่พูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุข ขอโทษนะซื่อสัตย์ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้ ”
พูดเสร็จ ความสุขก็จากไป
” ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม ? ”
เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า
“ไม่ได้ หากผมพาคุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุข คุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ที่พูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุข ขอโทษนะซื่อสัตย์ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้ ”
พูดเสร็จ ความสุขก็จากไป
ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้า มองตำแหน่งที่รีบออกเรือจากไปอย่างสิ้นหวัง รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่างยิ่ง
แต่สิ่งที่มันทำได้ ก็เพียง รอ รอ และก็รอ เท่านั้น อยู่ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้นมา
เรือลำหนึ่งบรรทุก ” แข่งขัน ” เป็นจำนวนมากผ่านมา
” ซื่อสัตย์ ” จึงตะโกนเรียก “แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม ? ”
” คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์ ไหนกับพวกเรา ?
” แข่งขันตะโกนถามมาซื่อสัตย์ไม่อยากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาแต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ “ผมคือซื่อสัตย์ ”
” ห๊า คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้ ”
พูดเสร็จ ก็หันหัวเรือจากไปอย่างรวดเร็วในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวังนั่งคอตก
อยู่ๆก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า ” ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิด ”
เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้เฒ่าผมขาวโพลนคนหนึ่งยืนบนเรือ ฉันคือผู้เฒ่าแห่งกาลเวลา
” ทำไมท่านต้องมาช่วยผมครับ ”
ซื่อสัตย์ถามออกไปด้วยความสงสัย “มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด ”
ผู้เฒ่าแห่งกาลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม บนทางกลับคือฝั่ง
ผู้เฒ่าแห่งกาลเวลาได้พูดกับความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเลว่า
“เจ้าทั้งหลายจงจำไว้หากปราศจากซื่อสัตย์แล้ว ความสุขจะอยู่ได้ไม่นาน ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็มีแต่จะล้มเหลวไม่เป็นท่า ”
ขอบคุณข้อมูล : jitsook999
