เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ชาวเน็ตเห็นแล้วอดที่จะสงสารไม่ได้เลย เมื่อเฟซบุ๊กที่ชื่อว่า “Sarayut Tangprasert” ได้ออกมาโพสต์เล่าเรื่องราวของคุณตาท้านหนึ่ง ที่มีอาชีพขายเก้าอี้ไม้ โดยคุณตาจะแบกเก้าอี้นับสิบตัวเดินขายตามท้องถนน
แบบค่ำไหนนอนนั่น เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ บางวันก็ขายได้บ้าง บางวันก็ขายไม่ได้ ทำให้ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน โดยได้ระบุข้อความเอาไว้ว่า “ชายสูงวัยใบหน้ามีแต่ริ้วรอยยับย่น แบกเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่เล็กร่วมสิบตัวเดินเซเข้ามาหา
แกบอกว่าช่วยซื้อหน่อย ยังไม่มีเงินซื้อข้าวเช้า แกว่าแกมาจากโคราช มากับเถ้าแก่ ค่ำไหนอาศัยนอนวัดที่นั่น เช้ามาก็เดินเร่ขายเก้าอี้ไม้ฉำฉา หาเงินค่าข้าว เถ้าแก่เป็นคนบ้านเดียวกัน เก้าอี้ตัวละ 60-120 บาท เถ้าแก่แบ่งให้ตัวละสิบบาท
ต้องขายให้ได้ ขายไม่ได้ก็ไม่มีเงินซื้อข้าว ถามแกว่าครอบครัวลูกหลานมีไหม แกว่าอยู่ตัวคนเดียวไม่มีใครดูแล จะไปบวช ทางวัดก็ไม่รับ เพราะมันเป็นภาระกับทางวัด “อายุแปดสิบแล้ว” แกบอก
“จากนี่จะไปไหนต่อ” ผมถามแก
“ยังไม่รู้” แกตอบ ตาแกมองออกไปด้านหน้า แต่ดูเหมือนเลื่อนลอย ไม่รู้จุดหมาย คิดถึงวรรณกรรมเรื่องเด็กหญิงขายไม้ขีดไฟ ของ ออสการ์ ไวลด์ (เจ้าชายผู้มีความสุข รวมเรื่องสั้น ทุ่งดอกหญ้าถึงดวงดาว) สุดแต่จะวิจารณ์ อาจเป็นการส่งเสริมให้เกิดปัญหา
หรืออาจไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ แต่ผมควักเงินซื้อเก้าอี้ตัวใหญ่ที่สุดและหนักที่สุดจากแกสองตัว มัดใส่ท้ายมอเตอร์ไซค์กลับบ้านลดภาระลงนิด มีรายได้เพิ่มอีกหน่อย พอซื้อข้าวจี่ร้อนๆ กินสองก้อน อาหารกลางวันคงค่อยว่ากัน มันเป็นเรื่องอนาคต”
ขอบคุณข้อมูล:Sarayut Tangprasert
เรียบเรียงโดย:iamfatcat
